Na przełomie XIX/XX wieku zbudowano w Giżycku liczącą ponad 30 metrów wieżę ciśnień, która stała się sercem miejskich wodociągów. Obiekt umieszczony na wzgórzu góruje nad miastem (po modernizacji liczy 38 m mierzone od gruntu). Przez 96 lat wieża pełniła swą służebną rolę zaopatrując mieszkańców w wodę (znajdował się w niej zbiornik wyrównawczy zaprojektowany przez inżyniera Otto Intze). Połowa lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia przyniosła przebudowę miejskich wodociągów i wieża straciła na znaczeniu, jako obiekt techniczny. Następnie przeszła w prywatne ręce, a jej właścicielem został giżycki przedsiebiorca Henryk Górny. Obiekt został przebudowany i dostosowany do potrzeb usług turystycznych. Na górze pojawiła się kopuła, która stała się tarasem widokowym połączonym z kawiarnią, uznawaną za najwyższą na Mazurach. Na szczyt prowadzą liczące 129 stopni schody lub winda. Z tarasu widokowego roztacza się przepiękna panaroma na jezioro Niegocin oraz Giżycko. Poza kawiarnią i miejscami widokowymi jest tu prywatne muzeum z dokumentami i drobnymi przedmiotami obrazującymi codzienne życie mieszkańców w I połowie XX wieku.